ترنمِ سلام

باشد تا قلم، ترنمی از خون سرخ شهیدان داشته باشد...

ترنمِ سلام

باشد تا قلم، ترنمی از خون سرخ شهیدان داشته باشد...

ترنمِ سلام

دوستم ازم پرسید یعنی ما لیاقت داریم جز ۳۱۳ نفر یار حضرت مهدی باشیم؟
خندیدم و با شرمندگی گفتم
بیا بشینیم گریه کنیم رفیق ...
ما جز ۲۰ ملیون زائر کربلا هم نیستیم...

طبقه بندی موضوعی
آخرین نظرات
  • ۱۱ آبان ۹۵، ۱۵:۳۶ - قاسمی
    سلام.

درب خانه ستمکار را مکوب...

شنبه, ۵ مهر ۱۳۹۳، ۱۱:۳۴ ب.ظ

 

 

 

بارها تذکر دادیم که باید ایرانی بسازیم که بتواند بدون اتکا به امریکا و شوروی و انگلستان ـ این جهانخواران بین المللی ـ استقلال سیاسی، نظامی، فرهنگی و اقتصادی خویش را به دست گیرد و روی پای خود بایستد و هویت اصیل خویش را به جهان عرضه کنند. افسوس که هنوز عده‏ای از روشنفکران نمی‏توانند دست از غرب و یا شرق بکشند؛ و این دو را سر مشق کارهای خود قرار داده‏اند. امیدواریم با تحول فرهنگ حاکم اسلامی، این گروه به خود مشغول و از مردم بریده به خود آیند و اصالت خویش را دریابند و از وابستگی نجات پیدا کنند.

امام خمینی (ره) 18/4/58

هر ساله اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل که در نیویورک مقر این سازمان برگزار می شود، میزبان متن و حاشیه هایی بعضا پر رنگ از متن در عرصه سیاست خارجی کشورمان است و بنا به سیاست دولت های وقت، تمرکز و تاکید بر موضوعات مختلفی انجام میگیرد.

با روی کار آمدن دولت یازدهم در سال گذشته و تغییر رویه دیپلماسی کشور و روی کار آمدن دارو دسته نیویورکی ها در وزارت امور خارجه و نیز وعده انتخاباتی دولت برای فیصله دادن به مناقشه هسته ای از طریق مذاکره -به گونه ای که هم سانتریفیوژها بچرخند و هم چرخ کارخانه ها- که زمینه ساز سیاست تنش زدایی با دنیای غرب به ویژه آمریکا خواهد بود، سفر سال گذشته رئیس جمهور به نیویورک برای آن دسته از افرادی که راه حل تمام مشکلات اقتصادی را در ایجاد رابطه با آمریکا میدانستند از اهمیت دوچندان برخوردار بود.

از جمله حاشیه های پررنگ تر از متن، انجام اقدامات نابجایی همچون گفتگوی تلفنی روحانی و اوباما و نیز جلسه وزیران امورخارجه ایران و آمریکا که برای نخستین بار پس از انقلاب اسلامی صورت گرفت –و با تذکر جدی رهبر معظم انقلاب روبرو شد- علاقه شدید این دولت را برای تابوشکنی نشان داد.

با بی نتیجه ماندن مذاکرات هسته ای، نقض مکرر توافق ژنو و برملا شدن زیاده خواهی های غرب در مقابل انعطاف دولت یازدهم، امید می رفت که خوش باوری و نیز ساده انگاری افراطی رخنه کرده در نهاد برخی سیاسیون و دیپلمات های دولت رخت بر بندد و جای خود را به عدم اعتماد به دشمن و ایستادگی و خودباوری انقلابی بدهد ولی بنا به رویه دولت تدبیر و امید!! ، این امید نیز ناامید گردید و رسانه های زنجیره ای و حامیان دولت در استانه سفر دوم روحانی به نیویورک، شروع به زمینه سازی برای انجام ملاقات بین اوباما و روحانی در حاشیه اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل نمودند که با واکنش انقلابی مردم مسلمان، مجبور به عقب نشینی شدند.

ولی علاقه افراطی تیم دیپلماسی دولت به تابوشکنی و در نوردیدن خط قرمزها، کار روحانی را به جای ملاقات با اوباما به ملاقات با دیوید کامرون نخست وزیر دولت انگلیس کشاند و اینگونه است که رئیس جمهور انقلابی ترین  کشور دنیا از ملاقات با شیطان بزرگ به ملاقات با پدر استعمار و روباه پیر رسید

دیداری که برای نخستین بار پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سطح سران دو کشور برگزار شد و با واکنش های زیادی در سطح کشور و در میان مردمان آزادی خواه سراسر جهان مواجه شد.

برای بر شمردن سوابق جنایت و خباثت و توطئه دولت انگلستان-که برای همه دنیا واضح و آشکار و مبرهن است- چه در دوران قبل از انقلاب اسلامی و چه پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، به طومار بلندبالایی نیاز است که این وجیزه مختصر را یارای برشمردن آن نیست.

اینکه کدام تحلیل غلط و اشتباه محاسباتی و یا کسب کدامین منفعت ملی، روحانی را به دیدار دیوید کامرون کشاند سوالی است که انتظار می رود که دولتمردان و طراحان و برنامه ربزان این ملاقات بدان پاسخ گویند ولی سخنرانی کامرون درست پس از دیدار با روحانی و توهین های مکرر و تحقیر ملت ایران و نیز تعیین تکلیف برای ملت انقلابی و دولت ایران در مجمع عمومی سازمان ملل، تحلیل ها را درباره ثمرات و نتایج این دیدار دچار سردرگمی نموده است.

اینکه چرا پس از نرمش های مکرر دولت یازدهم و انعطاف نشان دادن در مباحث مورد مناقشه و نیز تغییر لحن و ادبیات دولتمردان در مواجهه با غرب و حتی پس از گفتگوی تلفنی با رئیس جمهور آمریکا و دیدار با نخست وزبر انگلیس، اینچنین لحن و ادبیات طرف غربی گستاخانه شده است و روز به روز نیز جری تر می شود، ریشه در همان تحلیل غلط و عدم دشمن شناسی رسوخ کرده در بدنه دولت دارد که رهبری فرزانه انقلاب اسلامی بارها  خطر آن را به دولتمردان گوشزد فرموده بودند و از بی فایده بودن و عدم خوش بینی به مذاکرات سخن رانده بودند که مع الاسف با غفلت و یا تجاهل دولت مواجه شد.

انتظار می رفت که ریاست جمهور که پس از اوباما و کامرون در در مجمع عمومی سازمان ملل به سخنرانی می پرداخت به جای طرح دوباره برخی کلیات اصولی همانند سال گذشته، پاسخ این گستاخی آشکار نخست وزیر انگلیس را میداد که متاسفانه این نیز محقق نشد.

موضع گیری های وزیر امور خارجه و سخنگوی دستگاه دیپلماسی کشور در مقابل این جسارت در جای خود قابل تقدیر است ولی در عرف دیپلماسی جواب اینگونه اقدامات باید توسط شخص رئیس جمهور به عنوان همتای کامرون داده می شد.

به عقیده نگارنده، ادبیات و مواضع دکتر روحانی در یک سال اخیر بخصوص در عرصه سیاست خارجی، این توهم و خیال خام را برای طرف غربی ایجاد کرده است که در بالاترین سطح اجرایی جمهوری اسلامی ایران هم اراده ای برای پاسخگویی و جواب متقابل –همانند آنچه در مقابل منتقدین داخلی انجام میگیرد- به اینگونه توهین ها و گستاخی ها وجود ندارد و این اشتباه محاسباتی میتواند بخشی از علت توهین های اخیر نخست وزیر انگلیس باشد. 

امید است که با موضع گیری صریح و انقلابی –هر چند با تاخیر- و نپذیرفتن نماینده انگلیس در اجلاس آتی 5+1 و نیز بیرون آمدن از توهم "دوست پنداری غرب" زمینه برای تکرار این گستاخی ها از بین برود، ان شالله.

 

نظرات  (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی

Check Page Rank of your Web site pages instantly:

This page rank checking tool is powered by Page Rank Checker service