حتی به اشک . . . حتی به خون ...

و چه زیبا گفت سید شهیدان اهل قلم :

مشک رنج های انقلاب را به دندان کشیده ایم و دست و پا داده ایم ... اما آن را رها نکرده ایم

و امروز هم به امید خدا ما نیز تا زنده ایم آن مشک را رها نخواهیم کرد

حتی به اشک . . . حتی به خون ...

و در این مسیر دست و پا که هیچ، سرمان را خواهیم باخت

و خون دل خواهیم خورد تا ولی مان خون دل نخورد

و نام و نشان ما را لازم نیست در بین نسل اول و دوم انقلاب و حتی رزمندگان پیدا کنی.

ما از نسل سوم و چهارم خمینی هستیم ...

آنهایی که خمینی را ندیده ، دل باخته اش شده اند و بوی و خوی او را ، در سید علی می بویند....

دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم...

 

دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم

به دریا می زدم در باد و آتش خانه می کردم

چه می شد آه ای موسای من، من هم شبان بودم

تمام روز و شب زلف خدا را شانه می کردم

نه از ترس خدا، از ترس این مردم به محرابم

اگر می شد همه محراب را میخانه می کردم

اگر می شد به افسانه شبی رنگ حقیقت زد

حقیقت را  اگر می شد شبی افسانه می کردم

چه مستی ها که هر شب در سر شوریده می افتاد

چه بازی ها که هر شب با دل دیوانه می کردم

یقین دارم سرانجام من از این خوبتر می شد

اگر از مرگ هم چون زندگی پروا نمی کردم

سرم را مثل سیبی سرخ صبحی چیده بودم کاش

دلم را چون اناری کاش یک شب دانه می کردم

 

 علیرضا قزوه

هر قـــــــدر هم بگویم از این درد ها کـم است...

این روز ها که چهره ی تو سخت در هم است
گویـــــــــا دل تمــــــــامی عالم پر از غم است

سنـــــــــگینی سکوت تو فریـــــــــــاد می زند
از غربــــــــتی که با دل خون تو همــدم است

هـــــر چند چشم های تو لبخنــــد می زنـــد
اما غمی بزرگ در عمقش مجســــــــم است

از خـــــــار چشم و خون دل و تیـــــغ در گلــو
هر قـــــــدر هم بگویم از این درد ها کـم است