شاخه گل پرپر...

پنداشتید شاخه گلی پرپر است این؟

اهل مدینه! دختر پیغمبر است این

  

اهل مدینه! سوره کوثر شنیده‌اید؟

شان نزول خط به خط کوثر است این

 

 بعد از پدر چقدر خزان دیده این بهار

اما هنوز از همه گل‌ها سر است این

 

 اشک از کویر راه به جایی نمی‌بَرَد

اما هنوز صاحب چشم تر است این

  

آتش زیاد دیده در ِ خانه علی

اهل مدینه! سوخته معجر است این

  

آه از دمی که گفت به دردانه‌اش حسین

: مهمان رسیده است ، صدای در است این

  

از شانه شکسته و گیسوی سوخته

از هر طرف نگاه کنی مادر است این

  

ای اهل خصم ، دست جوانمرد بسته‌اید؟

آه از شما که خاطره خیبر است این

  

ای شاعران شهر‌، از او هر چه گفته‌اید

دیگر سروده‌اید ولی دیگر است این

 

 زن‌های پاکدامن بسیار بوده‌اند

اما میان آن همه زهرا تر است این

 امیرعلی سلیمانی

 

بوی جدایی می رسد از گریه هایم...

بوی جدایی می رسد از گریه هایم

بر داغ هجرانت حسین جان مبتلایم

 

در این دو ماهی که عزادار تو بودم

آیا قبولم کرده ای ای مقتدایم؟

 

با این گناهان بزرگ و بی شمارم

لایق نبودم تا کنی آقا صدایم

 

امّا ز لطف و مرحمت دستم گرفتی

از مجلس روضه نکردی تو جدایم

 

رزق حلالم گریه بر داغ تو بوده

آن اشک هایی که بُوَد آب بقایم

 

یادش به خیر در اوّلین روز محرّم

سوز دل و اشک و نوا کردی عطایم

 

یادش به خیر هنگام هیئت بین گریه

حس می نمودم زائر عرش خدایم

 

یادش به خیر با هر فراز یا حسین جان

کرب و بلایی می شد این حال و هوایم

 

وقتی به تن کردم لباس مشکی ام را

گفتم دگر وقف شهید سر جدایم

 

پیراهن احرام حج کربلا را

حالا چگونه از تنم بیرون نمایم؟

 

دل کندن از روضه برای من چه سخت است

مشکل بُوَد دوری ز هیئت ها برایم

 

هر ساله مزد نوکری ام را حسین جان

می گیرم از دست علی موسی الرّضایم

 

آقا به حق مادر پهلو شکسته

امضا نما دیگر برات کربلایم

 

محمد فردوسی