من دلم آسمون میخواد ...

مرتضی: چی میخوای مسلم...؟

مسلم: دلتنگ رفتنم...

مرتضی: مسلم دلش رو گذاشت تو مشت حسین و رفت کوفه...

                    دیگه دلی نداشت که تو غربت کوفه بگیره یا تنگ بشه...

                             اگر مسلمی چرا تسلیم نیستی...اگر دل دادی چرا بی دل نیستی...؟

مسلم: دلم گرفته مرتضی....دلم گرفته مرتضی....

          این همه چراغ ....توی این شهر....هیچ کدوم چشم هامو روشن نمیکنه....

                این همه چشم توی این شهر....مرتضی هیچ کدوم دلمو گرم نمی کنه....

                     مرتضی این جا همه می دَوند که زنده بمونند...

                           هیچ کس نمی دَوه که زندگی کنه...

                                  این شهر همش شده زمین...دیگه آسمونی نداره...

                                           من دلم آسمون میخواد مرتضی...

مرتضی: وقتی دلت آسمون داشته باشه

           چه توی چاه کنعان باشه چه توی زندان هارون

                     آسمون آبی بالاسرته......

مسلم: از کجا یه آسمون پیدا کنم مرتضی...؟

مرتضی: فقط چشم هاتو باز کن تا آسمون رو بالای سرت ببینی....

                    زمین و آسمون از چشم های اون نور میگره پسر...

                          چشمهاتو روی خودت ببند.....

پانوشت: در این شبها اگه دلتون شکست و باران بارید ... رحمی به حال دل کویر کنید...

عقده دیرینه...

 

این نبش قبر، عقده ی دیرینه ی شماست

این ها گواهِ جنگ علیه خودِ خداست 

وهاّبیان پست! چرا بس نمی کنید 

اندازه ی خصومت یک قوم تا کجاست؟ 

گیرم که نبش قبر کنیدش، چه فایده؟ 

...دیگر مزارِ ابن عدی در قلوب ماست

"یک عده آمدند پی نبش قبر"، آه

این حرفها چقدر برای من آشناست 

تاریخ چند صفحه ورق خورد تا رسید 

آنجا که دور قبر غریبی سر و صداست

تا نبش قبر فاطمه راهی نداشتند 

دیدند ذوالفقار به دستان مرتضاست 

ذهنم دوباره رفت به جایی شبیه این 

حرف مدینه نیست دگر، حرف کربلاست 

ده نیزه دار دور و برِ قبر کوچکی 

حلقه زدند... لشگر دشمن چه بی حیاست 

حالا رباب مانده و یک شیرخواره که 

مثل سرِ حسین، سرش روی نیزه هاست

... 

مسعود یوسف پور